دین و زندگی تایباد
اللهم صل علی محمدوآل محمددین و زندگی تایباد
اللهم صل علی محمدوآل محمددانلود پاورپوینت های دین و زندگی 1 اول دبیرستان
دانلود پاورپوینت های دین و زندگی 1 اول دبیرستان
درس 8دین و زندگی 1با انجام فعالیت ها
پا ورپوینت درس 10دین و زندگی1با ترجمه آیات و انجام فعالیت ها و اندیشه وتحقیق
درس 11کلاس اول 2همراه با انجام فعالیت ها
درس 11کلاس اول 1(زیباست با یک کم حجم بیشتر)
درس 13دین و زندگی 1فقط ترجمه آیات
درس 16دین و زندگی 1بدون انجام فعالیت ها
لینک دانلود : پاورپوینت درس دین وزندگی قرائت آیات درس سوم
http://powerpoint-dl.vcp.ir
دانلود پاورپوینت های دروس جغرافیای 1 و 2عمومی سال دوم دبیرستان
دانلود پاورپوینت دستگاه تنفسی انسان
دانلود پاورپوینت جالب گیاهان عجیب!
دانلود پاورپوینت ساختمان دستگاه عصبی انسان
دریافت پاورپوینت دستگاه اسکلتی انسان
دانلود پاورپوینت آناتومی دستگاه گوارش انسان
پاورپوینتی درباره انواع ویتامین ها
پاورپوینت زیبا از ساختمان دستگاه گوارش انسان
پاورپوینت فصل13 تولید مثل علوم سوم راهنمایی
پاورپوینت انسان وحرکت وهماهنگی وارتباط(فصل10و11)
پاورپوینت دماسنج و آدمی ومیکروب(فصل13)
سه پاورپوینت باموضوع خون وایمنی(فصل دوازدهم)
دوپاورپوینت غذاوسلامتی و گوارش(فصل10 و11)
دو پاورپوینت درباره شهاب وشهابسنگ وکار،انرژی وتوان
دوپاورپوینت با موضوع نظریه های اتمی وجهان کوچک وبزرگ
دانلود پاورپوینت های دروس جغرافیای 1 و عمومی سال دوم دبیرستان
پاور پوینت ایران زیبا
پاورپوینت تاریخ ایران - آشنایی کلی با سلسله های حکومتی ایران از آغاز تا عصر حاضر
لینک مستقیم دانلود پاورپوینت تاریخ ایران:
http://s4.picofile.com/file/7769157953/%...t.ppt.html
سه فایل پاورپوینت با موضوع دوران قاجاریه احمد شاه - مظفرالدین شاه - ناصرالدین شاه
دانلود پاورپوینت با موضوع تاریخ ایران بزرگ
این پاور پوینت ، پاور پوینت بسیار عالی ، دقیق و مفیدی ، درباره تاریخ ایران بزرگ هست که نویسنده این پاورپوینت تاریخ ایران رو هرچند به صورت خلاصه اما بسیار زیبا به نمایش می گذاره.
در ضمن اهنگ بسیار زیبای ، ای ایران ایران ، با اجرای استاد محمد نوری ، همزمان با اجرای این پاور پوینت پخش می شه.
امیدوارم مورد استفاده واقع بشه.
با تشکر از نویسنده این پاورپوینت.
دانلود پاور پوینت با موضوع اب دانلود
دانلود پاور پوینت با موضوع کاتالیزور دانلود
پاور پوینت ایران زیبا
سود عظیم صنعت بازی‌سازی جهان و جای خالی ما+تصاویر
گروه جنگ نرم مشرق- سال ۱۹۷۳ بود که اولین بازیِ چندنفره به‌صورت همزمان بر روی سیستم پلاتو(PLATO system) اجرا شد. این سیستم بستری شد برای ساخت بازیهای چندنفرة دیگر؛ اما هرچه بود، بیشتر از اینکه در این پروژه، بازی مهم باشد، فراهم‌ساختن این بستر برای بازی‌سازان مهم بود. حدود بیست‌سالِ بعد بود که اولین بازیِ ویدئویی که البته، چندنفره هم بود، برای کامپیوترهای مکینتاش با نام «اِسْپِکتِر»(Spectre) و به سالِ ۱۹۹۱ به بازار آمد. واسطِ گرافیکی و موتورِ پایة آن، فقط به هشت‌نفر اجازه می‌داد تا به‌طور همزمان با هم بازی کنند.
دوسالِ بعد، یعنی ۱۹۹۳، بازی «دوم» (Doom) به بازار آمد و فقط چهارنفر می‌توانستند به‌طور همزمان و بر بستر شبکه با هم بازی کنند. این روند ادامه یافت و پیشرفتِ موتورهای پایة بازی، به‌همراه پیشرفتِ تکنولوژیِ شبکه‌های خانگی، محلی و شبکة اینترنت، کار را به جایی رساند که بازیِ «دنیای جنگ‌پیشه» یا «دنیایِ وارکرافتِ» (World Of Warcraft) استودیوی بازی‌سازیِ بلیزارد (Blizzard)، که یک بازی به‌شدت چندنفرة آنلاینِ نقش‌آفرین است، تا اکتبر ۲۰۱۰، به‌صورت ماهانه یازده تا دوازده میلیون نفر مشترک در سرتاسرِ جهان پیدا کرد. بازارِ داغِ بازیهای به‌شدت چندنفرة آنلاین امروز در اختیار دنیای وارکرافت است.
بازی‌بازان تا انتهای سالِ ۲۰۰۵، فقط روی عنوانِ دنیای وارکرافت، ۲.۲ میلیارد دلار پول صرف کرده‌اند. اینکه تا به امروز، حجم پول و از آن مهم‌تر، حجمِ وقتی که رویِ تمامیِ عناوین به‌شدت چندنفره، صرف شده، چقدر است، باید برآورد شود؛ اما این ارقام هر چه باشند، رقم‌هایی خواهند بود خیره‌کننده. این شبکه‌های مشبک، که سیاه‌چاله‌مانند، هر روز بیش از دیروز، پول و وقتِ بیشتری از بشر می‌گیرند و جاذبه‌شان در حالِ افزایش تصاعدی است، به‌واقع چه هستند که بازی‌بازانِ وطنی ما را هم به خود مجذوب کرده‌اند و دیر یا زود، به تلنگری برای بیداری مسئولان فرهنگی ما بدل خواهند شد.
نگاهی جامع به بازیهای ویدئویی
بازیهای ویدئویی، به‌طورکلی، نرم‌افزارهایی هستند که ساخته شده‌اند برای تعامل. اما نحوة تعامل با آنها، تک‌نفره، چندنفره یا به‌شدت چندنفره است. این تعامل بر بستری جاری می‌شود که این بستر کمین است. شبکة خانگی، محلی یا جهانی (اینترنت) باشد. سخت‌افزاری هم که این تعاملات را ممکن می‌کند، رایانه، کنسول و امکانات شبکه است. این اجزا هستند که امکان این ارتباطِ دوسویه را فراهم می‌آورند و نبود هر یک از آنها، این ارتباطِ رسانه‌ای را ابتر و ناممکن می‌کند.
گستره تعاملی
بازیباز امروز، این امکان را دارد که پای رایانه یا کنسول خود، یک بازی تک‌نفره را بدون نیاز به اتصال به هر نوع شبکه، بازی کند و هوش انسانی خود را در برابر هوش مصنوعی بازی محک بزند. او همین امکان را در اینترنت هم دارد؛ یعنی این‌بار او یک بازیِ تک‌نفرة آنلاین را تجربه خواهد کرد که سازوکار تعاملی در این ارتباطِ دوجانبه، از طریق شبکة جهانی اینترنت رقم خواهد خورد.
اگر بازیباز ما هوس کند با دوستان خود در منزل یا گیم‌نتِ محلشان یک بازی دو یا چند نفره، مثلِ «فوتبال» یا «کانتر استرایک» (Counterstrike) را تجربه کند، او این‌بار زمینة یک بازی ویدئویی چندنفره را ایجاد کرده است. اگر سرعت و پهنای باند اینترنت اجازه دهد، این دو یا چند نفر می‌توانند در خانة خودشان بنشینند و با هم یک بازی چندنفره را به‌صورت آنلاین بازی کنند؛ مثلِ «ندای وظیفه» (Callofduty) که اگر آخرین نسخة آن باشد (BlackOps)، مثالمان بی‌نقص و به‌روز خواهد بود. آنان با این کار، پولی را که تا پیش از این، به گیم‌نت محل می‌دادند، به جیب شرکت سازندة کنسول و بازی می‌ریزند.
سرانجام، بازی‌بازِ ما اگر در حال چک‌کردن اخبار بازی به تبلیغات بازیهای تحت وب، مثلِ «تراویان» (Travian)، بربخورد و رویِ آنها کلیک کند و این کلیک درنهایت او را دست به جیب کند، خواه‌نا‌خواه، وارد جرگة بازی‌بازانِ بازیهای به‌شدت چندنفره شده است که عمدتاً، آنلاین هستند. بازیهای به‌شدت چندنفره، می‌توانند از صدها یا هزاران نفر بازیباز به‌طور همزمان میزبانی کنند.
بازیهای صاحب سبک
همان‌گونه که برای فیلم، موسیقی و دیگر انواع سرگرمی، ژانر و دسته‌بندی وجود دارد، بازیهای ویدئویی هم از این قاعده مستثنا نیستند. از ژانر نقش‌آفرینی تا ژانر استراتژیِ نوبتی، انواع و اقسام سبک‌هایی هستند که هم دستِ بازی‌ساز را برای تعامل با مخاطب خود باز‌می‌گذارند و هم سلایقِ متفاوت بازی‌بازان را تأمین میکنند.دربازیسبکاکشن،بازیباز باید با واکنش‌های سریع، دقت و زمان‌بندی، بر موانع و سختی‌های ایجادشده در بازی فائق آید. این سبک یکی از سبک‌‌های پایه‌ای و البته، گستردة آن‌هاست.
تمرکز این سبک بیشتر رویِ انواع نبرد و منازعه است.سبکِ نقش‌آفرینی، بازیباز را مهیای بازی در نقشِ یک یا چند فردِ ماجراجو می‌کند که بسته به نوعِ شخصیت، قابلیت‌های متفاوتی دارند. در این سبک، محیطِ بازی به‌گونه‌ای طراحی شده است که بازیباز می‌تواند با کسب تجربه، شخصیت و توانایی‌های فردِ ماجراجو را به‌تدریج ارتقا دهد و به سطوحِ بالاتر برساند.
تعاملی توأمان
توضیح باقی این ژانرها، مفصل است و من قصد ندارم هر یک از آنها را تک‌تک توضیح دهم. آنچه اهمیت دارد، این است که از تقابل این ژانرها با نحوة تعامل بازیباز یا بازی‌بازها، که از تک‌نفره شروع و به به‌شدت چندنفرة آنلاین ختم می‌شود، یک ماتریس با شصت خانه به دست می‌آید.
اگر کسی آشنایی محدودی با رسانه داشته باشد، می‌تواند به گستره و ابعاد وسیع این شبکة مشبک رسانه‌ای پی ببرد. بازی‌ای مثل «دنیایِ وارکرافت» که در ابتدا به آن اشاره شد، فقط یک خانه، یعنی خانة شمارة شش از این ماتریس را اشغال می‌کند و توانست این‌همه مخاطب و طبیعتاً، پول و وقت آنها را مجذوب خود کند. اگر بخواهم مثال آشنا‌تری برای مخاطب وطنی بزنم، باید به بازی‌ای مثل «تراویان» (Travian) یا «ایریپابلیک» (eRepublik) اشاره کنم.
اینها هر دو بازی‌هایی هستند به‌شدت چندنفره و به سبک استراتژی که «ایریپابلیک» یک شبکة اجتماعی را هم در کنار بازی سامان داده است. این دو بازی خانة شمارة شصت از ماتریس ما را به خود اختصاص می‌دهند.
مطالعة موردی: «ایریپابلیک»
بازی «ایریپابلیک»، حدود ۲۵۰هزار مشترک در سرتاسر جهان دارد. «ایریپابلیک» با شعار «جهان را تغییر دهید و تاریخ را دوباره بنویسید»، جامعه‌ای مجازی را شکل داده است که هر روز بر تعداد اعضای آن افزوده می‌شود. اعضایِ «ایریپابلیک» در هر کشوری که می‌خواهند، ساکن می‌شوند؛ در شرکت‌های مختلف، کار میکنند؛ برای خود شرکت راه‌اندازی میکنند؛ جنگ به راه می‌اندازند و در جنگ‌های مختلف شرکت میکنند؛ روزنامه منتشر میکنند و در حوزه‌های مختلفِ فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و غیره فعالیت میکنند؛ به عضویت احزاب و گروه‌های مختلف درمی‌آیند؛ به عضویت مجلس درمی‌آیند و حتی رئیس‌جمهورِ کشورشان می‌شوند.
با هر موفقیتی که در زمینه‌های مختلف کسب میکنند، مدال‌ها و جوایزِ مختلف دریافت میکنند؛ به قهرمانان نظامی، فرهنگی و سیاسی جوامع خود بدل می‌شوند و درنهایت، همان‌طورکه روزنامة «گاردین» به‌کنایه عنوان کرده است: «ایریپابلیک دومین دنیای حقیقی را ایجاد کرده است».
ناگفته پیداست که این بازی و بازی‌هایی مانند این، که یک شبکه‌سازی اجتماعی را با یک بازی به سبکِ استراتژی تلفیق کرده‌اند، استعداد فوق‌العاده‌ای در حوزة دیپلماسی عمومی دارند و می‌توانند متغیر‌هایی مثلِ سلایق، میزانِ عرقِ ملی و حساسیت‌های فرهنگی، سیاسی و اقتصادیِ مردمِ کشورهای مختلف را ارزیابی کنند و آمار و ارقامِ مبسوطی را برای برآورد فضای حاکمِ کشورهای مختلف به دستِ استراتژیستهای غربی دهند.
اینکه شهر سمرقند یکی از شهرهای مهم ایران است؛ مجارستان با بیش از هفده‌هزار نفر جمعیت، پرجمعیت‌ترین کشور جهان است؛ امریکا با همراهی پانزده کشور دیگر، در حال جنگ با روسیه و هشت هم‌پیمانش است (که ایران هم جزء آن‌هاست) یا اینکه سه‌ساعت پیش، کانادا به یکی از مناطق ایران حمله کرده است...، اخبار و اتفاقاتی است که دائم در این دنیای مجازی در حالِ رخ دادن است. همان‌طورکه اشاره شد، اکنون جمعیت جهانِ «ایریپابلیک» حدودِ ۲۵۰هزار نفر است که سهم ایران از این تعداد بازیباز، حدودِ شش‌هزاروششصد نفر است و در میان ۶۱ کشور حاضر در ایریپابلیک، فعلاً مقام سیزدهم را داراست.
آیا می‌توان بهتر از این، با مشت نمونة خرواری از جوامع و کشورهای مختلف در ارتباط بود و در این ارتباط مدام، هر آن‌چیزی که از متغیرهای کلیدی برای برآوردِ فضایِ حاکم در هر کشور لازم است، به‌دست آورد و در حوزة دیپلماسیِ عمومی به کار بست؟
آن‌چنان‌که در مثال گفته شد، آمریکا در حالِ جنگ با روسیه و هشت هم‌پیمانش است که ایران هم جزء آن‌هاست. حالا اینکه کانادا به‌عنوانِ هم‌پیمانِ امریکا به ایران حمله کند و در این حمله، با دفاعی جانانه از ایران روبه‌رو شود و شکست بخورد، نشان از عرقِ ملی فراوان ایرانیان، برای دفاع از کشورشان دارد. با این برآورد از وضعیتِ غیرتِ ایرانیان، شما اگر به‌جای استراتژیستِ غربی بودید چه می‌کردید؟ آیا جز این تدبیر می‌کردید که باید این روحیه را در ایرانیان با انواع مهماتِ نرم موردِ تهاجم قرار داد.
تکلیف روشن است. محیطِ کشتی برای طراحانِ بازیِ خوش‌ذوق و اهالیِ فنِ دنیای رسانه ایجاد شده است که به اشارة استراتژیستهای فرهنگی، سرخط را بگیرند و آن کنند که می‌بینید. هنوز بسیاری از خانه‌های این ماتریس آزموده نشده است و دیر یا زود از این زمینِ حاصلخیز رسانه‌ای، بازیهای مختلف و متفاوتی خواهند رویید. آنچه استراتژیستهای ما لازم دارند، شناختنِ این بستر و غفلت‌نکردن از آن است. بعد از شناخت هم باید طراحان و هنرمندان را به استفاده از این بستر مهیا، تشویق کنند و از آنان در این دنیای وسیع، مشاوره و پشتیبانیِ فکری کنند تا مبادا راه را گم کنند.
مطالعة موردی: «نبرد قبیله‌ها»
نبرد قبیله‌ها آماری دقیق از اعضایش را بیرون نداده است امّا آمار افرادی که Clash of Clans بازی میکنند، بیش از بیست میلیون نفر می‌باشد. این بازی در سبک استراتژی و به شدّت چند نفره است که به صورت مجانی و بر اساس موبایل طراحی شده است. بازیباز در بازی با ایجاد جوامعی کوچک متشکل از پنجاه قبیله که با هدف همراهی از نظر نیرو، کمک رسانی و بسیار موارد دیگر برای رسیدن به رتبه‌ای بهتر در رده‌بندی بازی طراحی شده است. بازی به صورت کاملاً رایگان عرضه شده امّا به منظور پیشرفت هر چه سریعتر در بازی جواهراتی در بازی قرار گرفته که به صورت نقدی می‌بایست آنها را خرید که سود بازی‌ساز از محل فروش این جواهرات است.
وجود جامعه بزرگی به این وسعت در بازی و سادگی بازی به نسبت سبک استراتژی و علی‌الخصوص طراحی ساده و چشم نواز باعث محبوبیت بازی شده که با هجوم موبایل‌های هوشمند به سمت جامعه این بازی هم بسیار در جامعه ایرانی مورد استقبال قرار گرفته است.
امّا از بعد اقتصادی، شرکت سوپرسل در سال 2010 میلادی در فنلاند تاسیس شد و در سال 2011 توانست با همکاری صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر Accel Partners، 12 میلیون دلار سرمایه جذب نماید. این شرکت هم اکنون در شهر هلسینکی فنلاند و در یکی از ساختمان‌های سابق شرکت نوکیا مشغول به فعالیت است. این شرکت از دو عنوان بازی خود با نام‌های Clash of Clans و Hay Day روزانه درآمدی بالغ بر 2. 4 میلیون دلار کسب می‌نماید. نیروی انسانی این شرکت هم اکنون با توجه به نیاز آن بین 85 تا 100 نفر است. این در حالی است که بنیان گذاران این شرکت فقط شش نفر بوده‌اند. این شرکت از زمان تاسیس تاکنون (سال 2012و سه ماه اول سال 2013)فروش 279 میلیون دلاری را تجربه کرده است و با فروش روزانه 2. 4 میلیون دلار پیش بینی می‌شود فروش این شرکت در سال 2013 به بیش از یک میلیارد دلار برسد. در ماه اکتبر سال 2013 میلادی 51% این شرکت توسط دو شرکت ژاپنی به مبلغ یک و نیم میلیارد دلار خریداری شد که نشان می‌دهد ارزش این شرکت در حدود 3 میلیارد دلار است.
کم نیستند افرادی که در ایران به خرج کردن در این بازی می‌پردازند و برای پیشرفت در این جامعه مجازی به خارج کردن ارز از مملکت اقدام میکنند، که اینها تنها قسمت کوچکی از این دومینوی ضرر و زیان است، که با ضرر اقتصادی آغاز و با ضررهای فرهنگی و اقتصادی ادامه پیدا می‌کند.
هوش مصنوعی در مقابل هوش انسانی
اما چرا بازیهای ویدئویی آنلاین، روزبه‌روز طرفدارانِ بیشتری پیدا می‌کند؟ چرا بازی‌بازان حاضرند این میزان وقت و پول در این بستر مجازی سرمایه‌گذاری کنند؟
آنچه مسلم است، نقش هوشِ مصنوعی در بازیهای تک‌نفره، حداکثرِ اهمیتِ خود را دارد. هرقدر مشارکت افرادِ بازیباز در حالت‌های چندنفره و به‌شدت چندنفره بیشتر می‌شود، از نقشِ هوشِ مصنوعیِ بازی کسر می‌شود و درمقابل، هوشِ انسانی جانشین می‌گردد. اینکه روزبه‌روز بازی‌بازان به بازیهای آنلاین بیشتر اقبال میکنند، دلیلش همین جانشینیِ هوشِ مصنوعی با هوشِ انسانی است. هوشِ انسانی اگر هوشمندتر از هوشِ مصنوعی نباشد، حتماً کم‌هوش‌تر از آن نیست؛ ضمنِ اینکه هوشِ انسانی نسبت به هوشِ مصنوعیِ تکراریِ بازیهای تک‌نفره، مشخصاً تنوعِ بالاتری دارد.
تصور کنید که در یک بازیِ استراتژیِ همزمان مثلِ «استارکرافت» (Starcraft) بازی‌بازِ ما بخواهد با هوشِ مصنوعیِ بازی دست‌وپنجه نرم کند. در بهترین حالت، برای بازی با هوشِ مصنوعیِ بازی (AI) فقط شش‌درجة سختی را می‌تواند امتحان کند. اما فرض کنید یک بازی‌بازِ دیگر که نسخة اصلِ بازی را هم تهیه کرده است، همین بازی را به‌صورتِ آنلاین و در سرورهای بَتِل نِت (Battle.net) بازی کند.
او در این حالت، به تعدادِ کسانی که در سرور حضور دارند، درجه سختی و به همان تعداد، هوشِ انسانیِ کاملاً متنوع و غیرتکراری در مقابل دارد. در این روند، هرچه می‌گذرد، بیشتر به اشتراک گذاشته می‌شوید. در بازیهای تک‌نفره، فقط آمار و ارقام و رکورد‌های شما در فضای بازی است که به اشتراک گذاشته می‌شود؛ اینکه مثلاً در یک بازی اکشن چند نفر را کشته‌اید! اما در بازیهای چندنفره و به‌شدت چندنفره، این هوش مصنوعی شماست که فراتر از آمار و ارقام به میدان می‌آید، به اشتراک گذاشته می‌شود و به بهترین وجه، جور هوش مصنوعی را می‌کشد.
این دلیلِ اصلیِ اقبالِ روز‌افزونِ بازی‌بازان به دنیایی است که مشارکتِ انسانی در آن حداکثری است و این مشارکتِ دل‌چسب، آن‌هم با طعمِ تنوع و تکثر، در بازیهای به‌شدت چندنفره معمولاً دنیایی می‌سازد مجازی، با ملاتِ صفرویک، که حیاتی ثانوی (Secondlife) در آن جریان دارد.
در این حیاتِ ثانوی، عوارضی نهفته است که باید آنها را در کارکردِ بازیهای آنلاین بررسی کرد. اثرها و عوارضِ هر پدیده را حتماً نباید در همان پدیده جست؛ بلکه کارکردِ آن پدیده در سایرِ حوزه‌هاست که می‌تواند سایة سنگین آن را بر سایر حوزه‌ها نشان دهد. به بعضی مصادیق در حینِ بحث اشاره کردم؛ اما بررسی دقیق این کارکردها فرصتِ دیگری می‌طلبد. آنچه اهمیت دارد، شناختِ این پدیدة رسانه‌ای هزاره سوم است که هرچه زمان بگذرد، پیچیدگی‌های آن دوچندان خواهد شد و این پیچیدگی‌ها به‌تبع، هم شناخت این پدیده را دشوار می‌کند و هم زحمتِ پیداکردنِ راهکاری برای مقابله با آسیب‌ها و جوانب آن‌را، مضاعف خواهد کرد.
علت اصلی مرگِ رازآلودِ جهان پهلوان تختی چه بود؟ + تصاویر
سرویس ورزشی مشرق- «...
من بیشتر وقت‌ها با کتاب‌های پلیسی و یادداشت‌های فاتحین و مغلوبین
جنگ‌های گذشته، خود را سرگرم می‌کردم و خواندن آنها همیشه اثر خوبی در
روحیه من باقی می‌گذارد، به‌خصوص اینکه هیتلر را با تمام حماقتش، دوست
داشتم؛ اینکه می‌گویم دوست داشتم، نه اینکه خیال کنید او را آدمی لایق
می‌دانم نه. من به او احترام می‌گذارم به واسطه اینکه او بزرگترین درس
زندگی را به من یاد داد که چگونه باید با دشمنان ستیز کرد و در هر راه
مشکلی به هدف رسید.»به گزارش مشرق، تاریخ ایران زمین، تاریخی سراسر حماسی و مشحون از پهلوانی و سلحشوری است که حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه خود مهر جاودانگی به آن زده است و شاید اگر فردوسی در دوران معاصر وجود داشت، نام "جهان پهلوان تختی" را هم در ردیف قهرمانان و پهلوانان اساطیری و افسانه‌ای کتاب خود قرار می‌داد.
در بین همه شخصیت‌ها و پهلوانان اساطیری شاهنامه فردوسی، نام‌هایی همچون رستم، سهراب، اسفندیار، زال، سام، نریمان، بهرام، بیژن، گیو، گودرز، توس، کیکاووس، گرشاسب، گشتاسب، کاوه آهنگر، آرش کمانگیر و سیاوش، بیش از دیگران می‌درخشد و این آخری که به "خون سیاوش" و "مرگ سیاوش" نیز معروف است، به خاطر زندگی پاک و منزه و مرگ مظلومانه و ناجوانمردانه‌اش می‌تواند شخصیتی نزدیک و مثال زدنی برای جهان پهلوان تختی دوران معاصر ما باشد.
بچه جنوب شهر و شهرری که باشی هر سال روز 17 دی برایت یک روز خاص است. 47 سال است که 17 دی روز خاصی نه تنها برای بچه‌های جنوب شهر بلکه برای کل ایران است. 17 دی هر سال قبرستان پیر «ابن بابویه» میزبان مردمی است که برای دیدار با جهان پهلوانی بزرگ از همه جای ایران به جنوبی‌ترین نقطه پایتخت می‌آیند.
سال‌هاست تختی برای مردم این دیار خیلی بیشتر از یک قهرمان المپیک ارزش دارد. ورزش این کشور و به خصوص کشتی، قهرمان المپیک به خودش زیاد دیده اما «آقا تختی» یک نفر است برای ملت. سال‌هاست همه از قهرمانی‌های بچه خانی آبادی صحبت میکنند که اصالتاً همدانی است.
قهرمان، پهلوان، جوانمرد، جهان پهلوان، آقا تختی و ... اینها تمام القاب آقای اسطوره است، اما برای مادر؛ غلامرضا، غلامرضا‌ست. کودکی که در عین نداری دارا شد از همه دارایی‌ها، قهرمانی که سر خم نکرد مقابل علی‌حضرتی که برای او یکی بود مثل همه!
جالب است که در این سال‌ها کمتر کسی از قهرمانی‌های آقای قهرمان صحبت می‌کند، (تختی از لحاظ تعداد مدال جهانی و المپیک (7 مدال) و استمرار مدال آوری ( 11 سال) در تاریخ ورزش ایران رکورددار است) انگار برای مردم تختی بیشتر پهلوان بود تا قهرمان. برای مردمی که قهرمانانشان از پرده‌های سینما می‌آمدند تختی واقعی‌تر از واقعیت بود و همین موضوع باعث شد تختی هیچ وقت مُرده نباشد.
شاید 47 سال زمان زیادی باشد برای اینکه از این نفر تعریف کرد، اما در مورد تختی این قضیه صدق نمی‌کند. انگار هرچقدر از فُوت تختی می‌گذرد مردم بیشتر او را نمی‌شناسند و هنوز برای همه این سوال وجود دارد که «چرا؟».
تختی فقط یک نام نیست بلکه کلید واژه ای است که شنونده را ارجاع می‌دهد به منش پهلوانی و خصلت های جوانمردانه. فردا چهل و شش سال از روزی خواهد گذشت که سرایدر هتل آتلانتیک پیکر بی‌جان قهرمان المپیک 1956 ملبورن را در اتاق شماره بیست و سه پیدا کرد و از آن زمان تاکنون مرگ این اسطوره هنوز در پرده ای از راز و ابهام باقی مانده است.
راز مرگ جهان پهلوان چه بود؟
تاریخ ایرانی در این باره می نویسد: 47 سال از مرگِ غلامرضا تختی قهرمان کشتی ایران می‌گذرد اما هنوز هم در سالمرگِ او پرسشی به قدمتِ 47 سال تکرار می‌شود. پرسش‌هایی که مرگِ رازآلودِ او در دی‌ماه 1346 را در هاله‌ای از ابهام فرو می‌برد. روزنامه‌ها هنوز هم از «راز» مرگ او می‌نویسند، اما چیزی که مهم است مرام و مردانگی این قهرمان مردمی است و این که چرا از میان این همه قهرمان تنها تختی است که نامش ماندگار شده؟
غلامرضا تختی چنین جایگاهی داشت که وقتی خبر مرگ رازآلودش که برخی حتی گفتند خودکشی کرده در هتل آتلانتیک تهران دهان به دهان گشت و راهی به صفحاتِ نشریات گشود، کمتر کسی باورش کرد. کسانی که او را در قوارۀ قهرمانِ ملت دیده بودند، باور نمی‌کردند قهرمان خود دست به خودکشی بزند و آنچه نَقل رسانه‌ها و نُقل محافل بود خبر از «قتل» قهرمان به دستِ «بدخواهان» می‌داد، آنچنان که حبیب‌الله بلور، قهرمان کشتی ایران در اولین سخنانش پس از انتشار خبر مرگ تختی گفته بود: «به خدا قسم باور نمی‌کنم، این یک فاجعه بود. تختی سمبل ورزش ایران بود. اگر هم حقیقت داشته باشد که او خود را کشته است ولی بدانید او همیشه زنده است.»
ماجرای اختلافات خانوادگی و دوری از خانه
به گزارش مشرق، تختی از چهار روز پیش از مرگ به هتل آتلانتیک تهران رفته بود. دربارۀ دلایل این کار هیچ اطلاعات دقیقی وجود ندارد. برخی دلیل این کار و بعد از آن مرگ(یا خودکشی) تختی را اختلافات خانوادگی دانسته‌‌اند. این شایعه‌ای بود که هیچکس آن را رد یا تایید نکرد اما منتقدان در نشریاتِ همان روز‌ها نوشتند که: «آخر اختلاف خانوادگی یک جور و دو جور نیست، هزار جور است... به علاوه کدام خانواده را سراغ داشته و دارید که در آن اختلاف وجود نداشته باشد؟ اگر قرار باشد همه و یا قسمتی از اختلافات خانواده منجر به خودکشی گردد، آن هم خودکشی سرپرست و بزرگ خانواده، دیگر خانواده‌ای نباید وجود داشته باشد... اگر قرار باشد همه از میدان دربرویم و جا خالی کنیم پس دیگر چه فرقی است بین افراد عادی و قهرمان جهانی؟»
زری امیری مستخدم هتل آتلانتیک اولین کسی بود که جسد تختی را پیدا کرد. او دربارۀ حضور تختی در هتل به روزنامه «آیندگان» گفته بود: «روز یکشنبه که به سر کار آمدم در تمام هتل صحبت از میهمان جدیدی بنام غلامرضا تختی بود. من او را خوب می‌شناختم و از مبارزات او در مسابقات جهانی مطلع بودم و به همین جهت تمام روز را منتظر بودم تا شاید زنگ اطاق آقای تختی صدا کند و من برای انجام کاری احضار شوم. سرانجام ساعت 6 بعدازظهر زنگ اطاق 23 به صدا درآمد و من مشتاقانه به اطاق «جهان پهلوان» رفتم.» تختی اما آن قهرمان مردم‌دوستی که مستخدم هتل انتظار داشت نبود. عصبی بود و مرتب در اتاق به این سو و آن سو می‌رفت: «بدون اینکه به سلام من جواب دهد، آب خوردن خواست و من هم برایش آب خوردن بردم.»
این روایت می‌تواند نشان دهندۀ فشارهای عصبی تختی در روزهای آخر باشد، اما روایت متناقض دیگری هم از آن روز‌ها وجود دارد. مجله «تهران مصور» همان روز‌ها به نقل از جوادزاده قهرمان کشتی خبر از آن داد که تختی دوشنبه شب شام مهمان او بوده است. روایتی که هرچند اختلافات خانوادگی او را عامل خروج از خانه می‌داند اما نشانه‌ای از عصبیت و تمایل او به خودکشی ندارد: «ظاهر او چیزی را که حاکی از فکر خودکشی بود، نشان نمی‌داد. و حتی ظاهراً بیشتر از همیشه شاد و خندان بود. جوادزاده که از جریان قهر او از خانه خبر داشته به او اصرار می‌کند که دوتایی با هم بروند منزل و او آشتی کند و تختی با خنده می‌گوید من خودم تنها می‌روم و حتماً هم به منزل می‌روم. چون دلم برای بابک و شهلا تنگ شده و باید آنها را ببینم و بعد خیلی آرام از آنها جدا می‌شود ولی برخلاف قولی که داده بود به هتل می‌رود و در اطاقش به استراحت می‌پردازد...»
زری امیری دربارۀ چگونگی کشف پیکر تختی به «آیندگان» گفته بود: «در ساعت 8 بعدازظهر روز یکشنبه تختی به دفتر هتل مراجعه کرد و قلم و کاغذ خواست و سپس بدون صرف شام به اطاقش رفت و ظاهرا خوابید، ولی ساعت 7 صبح که من طبق دستور خودش برایش صبحانه بردم با وضع غیرعادی مواجه شدم... صورت تختی باد کرده و کبود شده بود و از گوشه لبانش شیار باریکی از خون به روی متکا خشکیده بود، من بلافاصله وضع غیرعادی را به اطلاع مدیر هتل رسانیدم و چند دقیقه بعد آمبولانس و مامورین شهربانی و دادسرا به هتل آمدند و در حدود ساعت 8:30 جنازه مرحوم تختی از هتل خارج شد...»
روزنامه‌های دولتی درباره مرگ تختی نوشتند: «غلامرضا تختی به خاطر اختلافات خانوادگی با همسرش شهلا توکلی و بر اثر خودکشی جان باخته است. از انگیزه‌های ممکن برای خودکشی، مواردی چون ناکامی‌هایش در مسابقات در پایان عمر ورزشی تختی نام برده می‌شود.» بعد‌ها گفته شد که او یک روز پیش از مرگ، نزد وکیلی رفته و با تنظیم وصیت‌نامه‌ای وضعیت مختصر اموالش را مشخص و یکی از دوستانش [کاظم حسیبی] را به عنوان وصی خود تعیین کرده است.
لختۀ خون پشتِ سر تختی از چه بود؟
همان روزهای اول گفته می‌شد چند تن از دوستان تختی که هنگام شست‌وشوی او در غسالخانه حاضر بوده‌اند، متوجه لخته خونی پشت سرش شدند. برخی دیگر حتی از وجود حفره‌ای بزرگ در سر او حکایت می‌کردند. به نوشته «خراسان ورزشی»، چند سال بعد فرامرز خدادادیان خبرنگار روزنامه کیهان گفت: «موقع انتقال جسد از اتاق هتل آتلانتیک من آنجا بودم. ماموری که یک طرف جنازه را گرفته بود دستش سر خورد. سر مرحوم به شدت به زمین خورد و آسیب دید. این علت همان لکه‌های خونی بود که در غسالخانه روی سر تختی وجود داشت....»
سیدمحمد آل‌حسنی معروف به آق‌ممد که از دوستان بسیار نزدیک تختی به حساب می‌آید، در این باره می‌گوید: «اگر قضیه‌ای که خبرنگار کیهان گفته به فرض مثال درست هم باشد، پس چرا پشت سر مرحوم خونی بود و یک حفره عمیق وجود داشت؟ من خودم با انگشتانم آن را لمس کردم.»
حسین شاه‌حسینی به نکته دیگری اشاره می‌کند: «جنازه در محل تشریح بود و روی آن یک پارچه سفید کشیده بودند. وقتی یکی از کارکنان ملحفه را برداشت گفتم چرا پشت سرش خونی است؟ گفت برای تکه‌برداری این کار را کرده‌اند.»
به گزارش مشرق، روایت زیاد است. ناصر محمدی هم روایت می‌کند: «... جسد تختی را روی سنگ غسالخانه با سینه شکافته دیدم. مرده‌شوی به نام حاج عباس میرزا مراد مشغول شستنش بود. سر تختی را بلند کرد و من از پشت سرش خونابه را روی سنگ دیدم.» نبی سروری دوست نزدیک جهان پهلوان در باشگاه پولاد هم به خوبی همه چیز را در خاطرش نگه داشته: «وقتی در غسالخانه او را می‌شستند من روی سرش آب می‌ریختم. دیدم از پشت سرش دارد خون می‌آید. سرش شکافته شده بود. مدام آب می‌ریختیم اما بند نمی‌آمد.»
استدلال هواداران تئوری قتل؛ ناراضی‌ای که از میان رفت
با وجود فراگیر شدن خبر خودکشی تختی در رسانه‌های رسمی و نیمه‌رسمی، دیدگاه عمومی اما همچنان در حول و حوش قتل می‌گشت؛ قتلی که از سوی نهادهای امنیتی و در راس آنها ساواک طراحی شده است. همین شایعات بود که مراسم شب هفتم درگذشت تختی را به میتینگی سیاسی تبدیل کرد. چهره‌های شاخص جبهه ملی و دیگر گروه‌های ملی‌گرای منتقد نظام شاهنشاهی در ابن‌بابویه شهر ری گردهم آمده بودند تا یاد همفکرشان را گرامی بدارند. گردهم آمدنی که به مذاق حکومت خوش نیامد و برهم خورد.
اما پرویز ثابتی از بلندپایه‌ترین مقامات امنیتی رژیم شاه که سال‌ها سمت معاونت امنیت داخلی ساواک را برعهده داشت، سال گذشته بعد از چهار دهه، با رد شرکت سازمان متبوعش در آنچه قتل تختی خوانده می‌شود، به صدای آمریکا گفت: «مثلا مرگ تختی که می‌گویند تختی را کشتند. تختی فردی بود که گرفتاری داشت و گرفتاری جنسی و ناتوانی جنسی و گرفتاری خانوادگی پیدا کرده بود و رفته بود سه روز در هتل آتلانتیک مانده بود و ظرف این سه روز رفته بود محضر و کاظم حسیبی از رهبران جبهه ملی را برای قیمومیت پسرش تعیین کرده بود. کسی که سه روز رفته در هتل مانده و برای بچه‌اش هم قیم تعیین می‌کند، یعنی چی؟ یعنی قصد دارد خودش را بکشد دیگر و خودش را هم کشت. بعد اینها می‌گفتند نخیر او را کشتند...»
این موضوع اما مورد پذیرش بسیاری از دوستداران تختی قرار نگرفت، چنان که بسیاری دیگر از ادعاهای ثابتی در کتاب «در دامگه حادثه» نیز از سوی افراد درگیر در ماجراهای مطرح شده به چالش کشیده شد. اما استدلال مخالفان رژیم شاه برای آنکه این ماجرا را به عنوان «قتلی حساب شده» روایت کنند، چیست؟
«تختی از سال 1342 به بعد بار‌ها به ساواک احضار شد و و از نظر مالی در مضیقه قرار گرفت... اطرافیان شاه با ناکامی از نزدیک کردن او به دربار و حکومت، فشار‌ها را افزایش دادند. تختی حتی در مواردی از ورود به ورزشگاه‌ها منع می‌شد.» این را علی میرزایی سردبیر فصلنامه «نگاه نو» دو سال قبل در سالمرگ تختی نوشت.
اما دلیل احضار تختی به ساواک چه بود؟ گفته می‌شد او بعد از کودتای 28 مرداد، به یاری خانوادۀ زندانیان سیاسی شتافته و بسیاری از آنان را تحت حمایت خود قرار داده است. این دلسپردگی به مخالفان حکومت در مراسم هفتمین روز درگذشت دکتر محمد مصدق رهبر نهضت ملی آشکار شد، آنجا که تختی به رغم هشدارهای ساواک، به همراه یک گروه چهل نفری از ورزشکاران ایران به احمدآباد رفت و به رهبر نهضت ملی ایران ادای احترام کرد.
حسین شاه‌حسینی از بنیانگذاران نهضت مقاومت ملی و اولین رییس سازمان تربیت بدنی پس از انقلاب دربارۀ شرکت تختی در مراسم مصدق می‌گوید: «با وجود محاصره کامل احمدآباد توسط ماموران حکومتی او به محل تدفین مرحوم مصدق می‌رود که البته این کار تختی هم باعث وحشت حکومت شده بود چرا که اگر مردم باخبر می‌شدند که تختی در مراسم حضور دارد از روستا‌ها و اطراف برای دیدن تختی سرازیر می‌شدند و فضا شلوغ‌تر می‌شد، از این رو او را به شدت و با واهمه از مراسم دور کردند.» تختی یک بار که از سوی رییس سازمان تربیت بدنی وقت از او خواسته شد برای بازدید از شاه اقدامی بکند، گفته بود «با کسی که با دکتر مصدق چنین می‌کند و منافع ملی را از بین می‌برد حتی نباید حرف زد...»
خودکشی از «تختی مذهبی» بعید است
به گزارش مشرق، از این گذشته، بسیاری مساله خودکشی تختی را به دلیل اعتقادات مذهبی او رد میکنند. از آن جمله جلال آل‌احمد نویسنده مشهور ایرانی بود که سال‌ها قبل دربارۀ مرگ تختی نوشت: «... از آن همه جماعت هیچکس حتی برای یک لحظه به احتمال خودکشی فکر نمی‌کرد. آخر جهان پهلوان باشی و در بودن خودت جبران کرده باشی نبودن‌های فردی و اجتماعی دیگران را و آن وقت خودکشی کنی؟ این قهرمان که خاک «خانی‌آباد» را خورده بود هرگز به ناامیدی نمی‌اندیشید؛ آخر امید یک ملت بود، ملت ایران... او مبنا و معنی آزادگی و بزرگی است...»
جهان پهلوان تختی درکنار مرحوم آیت الله طالقانی
بابک تختی تنها فرزند این قهرمان ملی، که درباره مرگ پدرش تحقیقاتی کرده، می‌گوید در مورد درستی هیچ یک از دو احتمال (خودکشی یا قتل) به نتیجه‌ای قطعی نرسیده است و گفته بود «مساله مهم نه چگونگی مرگ تختی، که زندگی اوست.» با این حال بسیاری دیگر از جمله علی حاتمی کارگردان فقید ایرانی که آخرین پروژۀ سینمایی ناتمام خود «جهان پهلوان تختی» را به راز قتل این قهرمان ملی اختصاص داده بود هم تحقیقاتی را در این زمینه انجام دادند که به چیزی جز ابهامی که بابک تختی به بن‌بست آن خورده بود، نرسیدند.
حسین شاه‌حسینی از جمله افرادی است که نه قتل و نه خودکشی، هیچ‌یک را محتمل نمی‌داند. کسی چه می‌داند. شاید آنچه او می‌گوید، درست باشد: «او انسان معتقدی بود اما احتمال سکته مغزی بر اثر فشار روحی و روانی را می‌توان داد. او شاید در هتل آتلانتیک سابق و هتل استقلال امروز سکته کرده بود...»
*********
تختی هنوز برای ما شناخته نشده؟
تختی هنوز برای ما شناخته نشده، آری، ما مردم عادت کردیم هر سال و سالی یکبار چند ساعتی فکرمان، ذهن مان را به او مشغول و تعدادی هم وقت شان را در حد چند ساعت برای او در سال گشت نبودنش گذرانده و به کنار مزار او به احساسات پاک خود پاسخ داده و دیگر ...
سعی کنیم او را افسانه ای نکرده و بخشی از رفتارهای او را تدوین و گردآوری کرده و با تعمق بیشتر بر روی هر حکایت، تلاش نمائیم به عنوان مربی، مدیر و ورزشکار حداقل به آن رفتارها نزدیک شویم.
در ادامه چند خاطره و نقل قول در مورد جهان پهلوان تختی می‌آید که نشان می‌دهد او اول پهلوان زندگی بود و سپس قهرمان جهان و المپیک. بهتر است سعی کنیم از مسیر زندگی تختی درس‌هایی بگیریم و تلاش کنیم به آن نزدیک شویم.
روحش شاد